Verblijf in Monnikenklooster en Laos

Het is inmiddels alweer bijna een maand geleden dat ik een blog heb gepost, dus het is hoog tijd voor een nieuwe! De reden dat ik niet eerder een blog hebgeplaatst is gewoon om de simpele reden dat ik geen tijd had, maar dat zul je wel merken wanneer je de rest leest. Zijn jullie er klaar voor, want dit wordt een hele lange!

Tijdens de vorige blog was ik in Pai en daarna zou ik naar Laos gaan, maar dat is iets anders gelopen. Voordat ik aan deze reis begon wilde ik graag naar een meditatieklooster, maar ik ben daar niet actief naar op zoek gegaan, tot nu toe is namelijk alles gewoon op mijn pad gekomen en heb ik niks gepland. Zo is dat ook gebeurd met het monnikenklooster. Een vriendin van mij Yvonne, ontmoet in Chiang Mai, had van iemand anders gehoord dat er een monnikenklooster was 2 uur van Pai en in de bergen. Gelijk de volgende dag zouden we gaan. Hoe? Liftend! Binnen 5 minuten stopte een Thais koppel voor ons die ons helemaal naar dit klooster hebben gebracht terwijl ze er niet eens heen hoefde! Daar aangekomen moesten we ons registreren, kregen we witten kleren en werd ons gewezen waar we gingen slapen. Ik had mijn eigen hut met uitzicht op de bergen! Ik had alleen niet echt een bed, ik sliep op de grond op een heel dun matje, het voelde als kamperen. Maar ik had wel mijn eigen badkamer en balkon!
Het leven in het monnikenklooster zag er als volgt uit:

5.00 zelf mediteren
6.30 eten offeren aan de monniken
7.00 ontbijten
8.00 Vipassana meditatie
10.30 eten offeren aan de monniken
11.00 lunch
13.00 Vipassana meditatie
16.00 taken doen
18.00 Chanting en Vipassana meditatie
21.00 meditatie in eigen kamer
22.00 slapen

Ziet er strikt uit he? Maar zo strikt was het niet hoor, alleen eten en mediteren waren op gezette tijden en je was nergens toe verplicht. 'S ochtends zaten we op onze knieen allemaal op een rij met een bord rijst, de monniken kwamen langs en we moesten in elke kom, die ze bij zich droegen, eej schep rijst doen. Ik vond het moeilijk om goed uit te komen haha. In de middag ging het offeren heel anders. Er was een heel kleed naast het podium waar de monniken op zaten, en dat kleed stond vol met potten en pannen met eten. De vrouwen zaten twee aan twee in een rij voor het podium en gaven het eten aan de eerste monnik die ook het klooster heeft gesticht. Dat eten wordt doorgegeven aan de andere monniken en de mannen moesten de potten en pannen weer opruimen. Eten voor ons was natuurlijk vegetarisch en de oneven dagen mochten de vrouwen eerst opscheppen en de even dagen de mannen.
Het mediteren gebeurde in een grote hal. 'S ochtends en 's middags begonnen we altijd met loop meditatie. Het was de bedoeling dat we achter de monniken aanliepen en dat we tijdens het lopen mediteerde. Na loop meditatie hadden we meditatie zittend en vervolgens liggend. In totaal mediteerde we zo'n twee uur per keer. Vipassana is een beplaalde vorm van meditatie die uiteidelijk leidt tot verlichting. Maar dat was voor de meeste van ons nog zover weg dat de leraar ons leerde om te focussen op onze adem en ons bewust te worden van het lichaam, als je dat onder de knie had kon je je gedachten observeren in plaats van echt na te denken, als je wel in al je gedachten meeging noemde ze dat een monkeymind. Het doel was mindfullness, bewustwording van je lichaam, gedachten, emoties, waardoor er de mogelijkheid is om het los te laten. De monnik die het klooster had gesticht noemde het eigenlijke doel elke avond en dat is dat we allemaal blij en gelukkig werden door middel van de Vipassana meditatie en mindfullness in alles.
'S avonds hadden we chanting, dat houdt in dat we een soort van religieuze teksten over het boeddhisme zongen, ook een vorm van mediteren. En daarna nog 45 minuten zittend mediteren, liefst in de zelfde houding. Maar aangezien ik dat 's ochtends en 's middags ook al had gedaan vond ik dat 's avonds erg moeilijk.
De taak die ik meestal deed was helpen in de keuken.
Wat heeft het voor mij gebracht? Veel bewustwording van mezelf en mijn emoties, wat af en toe moeilijk was. Maar ik ben er wel gelukkiger van geworden dus het heeft zeker geholpen.
Ik ben er 6 nachten geweest en ik ben heel blij met deze ervaring. Ik heb ook heel veel gehad aan het advies van de leraar en Yvonne.

Na het meditatieklooster moest ik als de wiede weerga naar Laos. Eerst moest ik vanaf het klooster weer naar Chiang Mai, duurde de hele dag, en volgende dag met de bus naar de grens. Na de grens heb ik met een hele groep de nachtbus gepakt naar Luang Prabang. Dit zou een VIP bus moeten zijn, wat inhoudt dat het eeb luxe bus met airco was. Maar ik heb in heel Laos niet zo een bus gezien. In plaats daarvan zaten we in een bus waarvan de ramen niet open konden en we dus alleen frisse lucht kregen van de twee dakramen die open waren. Ik smolt van de hitte. Het was een helse busrit, vanwege de vele scherpe bochten en afgronden. Maar gelukkig was het donker waardoor ik de afgronden niet kon zien, maar ik scheette in mijn broek ik heb namelijk slechte verhalen gehoord over de nachtbussen in Laos. Tijdens de busrit wist ik dit niet maar later hoorde ik dat de buschauffeurs hartstikke dronken warwn, dat ze het ene na het andere biertje dronken! Ook moesten we erg vaak stoppen zodat ze de bus weer konden repareren. Maar goed ik heb het overleefd.
In Luang Prabang aangekomen heb ik de dag doorgebracht met drie Fransen. We zijn naar de meest prachtige waterval geweest die ik ooit heb gezien en je kon er heerlijk zwemmen. Doordat ik met de Franse was meegegaan ben ik een deel van de groep kwijkwijtgeraakt zo ook mijn geliefde Braziliaan Fabricio, maar gelukkig kwam ik ze weer tegen op de avond markt en zou ik de volgende dag nog een keer naar de waterval gaan en 's avonds doorreizen naar Vamg Vieng. De drie Fransen waren namelijk nogal gehaast en zouden de volgende dag doorreizen naar een andere plek.
In Vang Vieng was het erg populair om een band te huren en van kroeg naar kroeg te gaan via het water. Ik hoef niet uit te leggen wat voor effect dat had, maar ik heb me zeer goed vermaakt.
De dag erna zijn we naar de lagoon geweest, lekker cool water en we hebben daar de grot bekeken. Die avond was nog een feestje en toen zijn we de volgende dag doorgereisd naar Vientiane. Daar hebben we het boeddhapark gezien. Ik was aan het reizen met vier jongens, twee Brazilianen die bleek later samen een affaire hadden, en twee jongens uit de buitenwijk van Londen. Dit was de kern, maar af en toe kwamen we weer andere uit de bus tegen waar we dan weer mee weg gingen. Maar naar Vientiane gingen de jongens door naar Vietnam en ging ik door naar Thakek.
In Thakek heb ik de grootste grot van Laos gezien en ben ik nog een dag op de scooter naar kleinere grotten geweest met een andere jongen. In Thakek kwam ik Frieda en André weer tegen (ik kwam ze in elke plek tegen alleen gingen zij elke keer een dag eerder weg dan ik) en met hun en een Nederlandse jongen Sjors ben ik doorgegaan naar de 4000 eilanden, helemaal in het zuiden van Laos. Ook dit was weer een avontuur op zich. Er ging maar een rechtstreekse bus en die heeft ons om drie uur 's nachts ergens in Don Khong gedropt waar geen accommodatie was. Maar een restauranteigenaar stapte met ons uit en we mochten in zijn restaurant slapen. Ik sliep samen met Sjors en een ander meisje in een hutje op de grond op onze backpacks en Frieda en André hadden zich comfortabel gemaakt op een tafel. Die ochtend hebben we daar ontbijt gekregen en vanuit daar gingen we met de boot naar het Eiland Don Det. In Laos kon ik heel erg merken dat het laagseizoen was, want ook hier was het heel erg rustig, aan de ene kant heerlijk, maar aan de andere kant weinig sfeer, omdat deze plekken zijn berekend op veel toeristen. Vanuit Don Det hebben we een kanotocht gedaan om een enorme waterval te zien en de roze rivierdolfijn. De rivierdolfijn hebben we 2 seconden gezien en vanaf een grote afstand. Ik zat in de kano met Frieda en een andere stomme jongen. We zijn de bosjes in gevaren en daardoor omgeklapt. Maar gelukkig waren onze spullen nog droog.
De dag erna gingen we de grens over naar Cambodja. We hadden het geregeld via een bureau, zodat we zeker wisten dat we op de plaats van bestemming aan zouden koken. Maar het tegenovergestelde was waar, ze hadden ons namelijk op de verkeerde bus gezet, waardoor we uiteindelijk in een krakkemikkig busje terecht kwamen die ons naar Ban Lung zou brengen. Het is wel goed gekomen, maar ik verwachtte dat het vlekkeloos zou gaan maar de realiteit is dat dit Azië is en het nooit verloopt als je verwacht, wat zorgt voor hilarische momenten.

In Ban Lung in het Noord-Oosten van Cambodja heb ik met Sjors, Frieda en Garreth een driedaagse jungletrekking gedaan. Die begon met twee uur achter op de motor, eerst over een stoffig rood pad en daarna in de jungle. Het is daar super moeilijk rijden, maar gelukkig had ij een hele aardige en goede rijder. Na de spannende motorrit zijn we naar een stam in de jungle gelopen, de Kreung stam. We verbleven daar bij een familie in een hut. De mannen waren op jacht in de jungle en de vrouwen en kinderen waren bij de hut. Of eigenlijk een moeder en heel veel kinderen. Met de oudste zoon zijn we mee op jacht gegaan. De hond lokaliseert de hagedis of slang in de boom en de jongen klimt vervolgens in de boom. De hagedis sprong uit de boom om gegrepen door de hond. Die avond hebben we rijstewijn gedronken met de mannen. Vrouwen zijn achtergesteld en mogen pas drinken en eten na de mannen. Ik was geshockeerd, want ewn jongetje van 4 dronk ook mee en blijkbaar roken de kinderen al vanaf 7 jaar. Voor de nacht hebben we onze hangmat opgehangen in de hut en sliepen al om 8 uur en werden wakker van geluid van de kinderen. Die dag zijn we dieper de jungle ingegaan om apen te zien en een tarantula spin! Die avond zouden we midden in de jungle slapen in onze hangmat. Maar eerst zijn we de sterren gaan bekijken in het open veld. Maar we kwamen trucks tegen met illegaal gekapt hout die richting ons kamp gingen dus T (onze gids) en de jongen gingen terug om te zorgen dat er niks werd meegenomen en liet ons Westerlinge alleen achter in het donker haha we waren zo blij dat ze weer terug waren. Diep diep in de jungle leven namelijk nog tijgers en wilde olifanten, niet waar wij waren maar toch.
De volgende dag liepen we eerst weer terug naar de hut waar we zagen dat ze allemaal kuikens hadden gekocht van het geld wat ze hadden gekregen van wat wij hadden betaald voor de trekking, erg leuk om te zien, want uiteindelijk worden dat kippen en eenden die eieren leggen en zorgen voor vlees.
De man van het huis vertelde ons dat ze voor de rode Khmer diep in de jungle leefde en echt primitief leefde, maar dat ze toen moesten verplaatsen zodat de rode Khmer ook hier de controle over had en toen veranderde alles en gingen ze ook kleren dragen en motors gebruiken en leefde ze niet meer alleen van de jungle. Het was een super gave ervaring!

Nu ben ik in Phnom Phen om morgen mijn vader op te pikken en met hem samen te reizen! Dit was hem weer!

Heel veel liefs