Fietsen door Ghana
Door: Sanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
02 Maart 2010 | Ghana, Nkoranza
Hee lekkertjes! Daar ben ik weer geheel in Ghanese stijl. ik heb gister mijn jurk opgehaald!
Nou nou nou er is heel wat gebeurd de afgelopen dagen, je maakt hier zoveel mee. Ik ben helemaal vergeten te zeggen vorige keer, dat we naar de kerk zijn geweest. Toen we dat weekend aankwamen zijn we die zondag met de familie en kinderen naar de kerk geweest, uiteraard naar de kerk van onze host vader, want die is pastoor. Nou de kerk was een feest hoor, veel gezang, en getrommel en gedans, heel erg leuk om te zien. Voor de rest heb ik niet echt opgelet wat de boodschap was, wat ik er wel van heb meegekregen is dat ze hier heel erg tegen roken zijn, het is slecht, en als je rookt heb je kanker, zegt de pastoor. Ik zal daarover dus maar gewoon zwijgen(A).
De kinderen werken hier echt heel hard, ze zijn erg zelfstandig ze wassen iedere dag hun kleren, nou ik heb het dus geprobeerd, had ik al gezegd, het moest 5 keer gewassen worden voordat ze het schoon vonden. Ook als ik hier mijn eigen kleren wil wassen wordt het meteen overgenomen door een van de kinderen, of Emilia, want ik kan het niet vinden ze, haha. We hebben de kinderen de makarena geleerd, en ze kunnen hoofd, schouders ,knie en teen, en we voetballen veel met ze. Een keer was het jongens tegen de meisjes, en toen heb ik 3 keer gescoord, goed hea, en natuurlijk hadden de meisjes gewonnen! Ik denk trouwens nu al dat het een moeilijk afscheid wordt hier, dat ik ze echt ga missen, ze zijn allemaal zo lief! Op de foto’s kunnen jullie zien hoe lief ze zijn hihi.
Ik ben ook erg blij met ons gastgezin, Jitske en ik hebben echt zoveel lol met hen, en ze zijn zo lekker open over alles, en dat zou je niet verwachten bij een christelijk gezin. Als de generator aan is, dan staan er twee tv’s aan de radio staat aan, de koelkast staat aan, de lichten zijn aan, alles is aan! Zo grappig, niet echt zuinig dus, met water ook niet trouwens. Ze hebben een tv voor films en voor gewoon tv kijken. Wij hebben samen met Victoria en Pastor een Ghanese film gekeken, we hebben echt helemaal dubbel gelegen om de Ghanese films hier, het is allemaal heel serieus en dramatisch, en daar wordt ik zo melig van. Waar we vooral om moesten lachen was dat de bloed van de vrouw die dramatisch was neergeschoten paars was, die special effects hier, daar kan Nederland nog een puntje aan zuigen haha. Ook was het gastgezin ervan overtuigt dat wij Europese een puntige neus hebben, omdat we er met een machine aan trekken, nou dat is toch hilarisch, wie heeft dat verhaal nou weer in de wereld geholpen! We hebben met onze geboorte namelijk wel een platte neus, en als we ouder worden is hij op eens puntig, nou hoe dat nou toch komt…
We hebben het uiteraard ook over homoseksualiteit gehad, dat is hier echt uit den boze. De vergelijking van de pastoor was; God heeft ons een mond gegeven om mee te eten, dan gaan we toch niet door onze neus of oren eten, dat is tegen de natuur, net als dat twee mensen van dezelfde sekse met elkaar trouwen, hoe krijg je dan kinderen. Ik heb hem verteld dat het in Nederland gewoon legaal is om te trouwen met dezelfde sekse, hier is dat dus echt illegaal. Ook heb ik gezegd dat ik het vooral belangrijk vind dat de twee mensen die trouwen van elkaar houden, dat is alles dat telt, nou daar waren ze het niet mee eens hoor. Toen wij weg waren hebben ze het er nog een tijdje over gehad, het heeft wel indruk gemaakt geloof ik.
Vrijdag ochtend zijn we vertrokken naar Kumasi met de Trotro. Toen wisten we natuurlijk niet hoe we bij het SYTO kantoor kwamen, waar we met William hadden afgesproken. Een aardige man in de Trotro heeft ons de weg gewezen, en natuurlijk kregen we zijn nummer op de koop toe. Hoeveel nummers Jitske en ik hier al niet hebben gescoord, dat zijn er heel wat! Onze eigen nummer geven we uiteraard niet. Maar goed verder met mijn verhaal, vanaf het SYTO office zijn we eerst naar het Presbyterian Guesthouse verwezen, om te overnachten. eerst konden we daar niet terecht, maar toen de eigenaar zag hoe uitgeput deze twee meisjes waren, heeft hij ons toch maar een kamer gegeven, Joehoe! Eindelijk weer een douche en een wc die doortrekt, wel openbaar, maar toch erg blij mee. Hetguesthouse kosten maar 20 cedi voor twee nachten en twee personen! Daarna gingen we lunchen en met William op fietsen jacht. William is trouwens zo knap, ik denk niet dat ik hier nog een knappere Ghanees tegen ga komen, een beetje jammer dat hij al een Nederlandse vriendin heeft, en mij probeert te koppelen aan zijn vrienden, dat is vooral jammer, want daar zit ik helemaal niet op te wachten. Maar dat moet je dan maar gewoon niet te serieus nemen, en niet op in gaan. Maar we hebben dus twee fietsen gekocht voor 65 cedi per stuk, dat is zo’n 32 euro.
We hebben die dag gezwommen in een heel lux hotel, dat was echt wel ff lekker, en we hebben daar ook gegeten.
Op zaterdag zijn we naar het meer gegaan, Lake Bosomtwi, dat was ook erg lekker en mooi. Maar je kon er geen moment alleen zitten of er kwam al weer iemand met je een praatje maken (voornamelijk jongens, studenten), of ze wilde met je dansen, of zwemmen. Op een gegeven moment hadden we dat echt wel gehad en zijn we weer terug gegaan.
’s Avonds na het eten voelde ik me helemaal niet lekker, had erge maagkrampen, maar de volgende dag voelde ik me weer prima. Zaterdag zouden we uitgaan met William maar dat ging gelukkig niet door, want hij wilde me koppelen.
Zondag ochtend hebben we de fiets opgehaald, want vrijdag hadden we niet genoeg geld. William had zijn vriend Tony voor me meegenomen, echt iets waar je op zit te wachten om 8 uur ’s ochtends, gewoon beleefd blijven. Daarna hebben we de Trotro terug genomen naar Ejura. We waren vanaf daar van plan terug te fietsen met onze nieuwe fietsen naar Homako. wij dus op weg. op een gegeven moment (2 uur later) komen we er achter dat we niet goed fietsen, want we herkende niks meer. Zijn we vanaf Ejura de verkeerde kant op gefietst! hoe dom! toen vroeg ik me toch echt wel af wat doe ik hier, ik hoor hier helemaal niet thuis. Toen hebben we maar weer een taxi terug naar Ejura genomen, en zijn vanaf daar terug gegaan met taxi naar Homako, nou we waren echt helemaal gesloopt! Maar we waren weer thuis. er zijn daar allen maar heuvels, daar is nederland niks bij.
Wat hier ook heel normaal is, is dat de mensen hier zelf bosbranden stichten en dan bij de bosbrand met hun geweer gaan wachten, tot de dieren vluchten, en ze dan afschieten. dat vind ik echt verschrikkelijk!er was er laatst een vlak bij ons.
Ik heb hier nu ook la 3 tropische regenbuien meegemaakt, en het regenseizoen is nog niet begonnen.
Gister zijn we met mams naar Ejura gegaan ik heb mijn jurk opgehaald, en we hebben mams geholpen met inkopen doen. nou dat was het wel, tot volgende week!
hele dikke kus, en veel liefs
Nou nou nou er is heel wat gebeurd de afgelopen dagen, je maakt hier zoveel mee. Ik ben helemaal vergeten te zeggen vorige keer, dat we naar de kerk zijn geweest. Toen we dat weekend aankwamen zijn we die zondag met de familie en kinderen naar de kerk geweest, uiteraard naar de kerk van onze host vader, want die is pastoor. Nou de kerk was een feest hoor, veel gezang, en getrommel en gedans, heel erg leuk om te zien. Voor de rest heb ik niet echt opgelet wat de boodschap was, wat ik er wel van heb meegekregen is dat ze hier heel erg tegen roken zijn, het is slecht, en als je rookt heb je kanker, zegt de pastoor. Ik zal daarover dus maar gewoon zwijgen(A).
De kinderen werken hier echt heel hard, ze zijn erg zelfstandig ze wassen iedere dag hun kleren, nou ik heb het dus geprobeerd, had ik al gezegd, het moest 5 keer gewassen worden voordat ze het schoon vonden. Ook als ik hier mijn eigen kleren wil wassen wordt het meteen overgenomen door een van de kinderen, of Emilia, want ik kan het niet vinden ze, haha. We hebben de kinderen de makarena geleerd, en ze kunnen hoofd, schouders ,knie en teen, en we voetballen veel met ze. Een keer was het jongens tegen de meisjes, en toen heb ik 3 keer gescoord, goed hea, en natuurlijk hadden de meisjes gewonnen! Ik denk trouwens nu al dat het een moeilijk afscheid wordt hier, dat ik ze echt ga missen, ze zijn allemaal zo lief! Op de foto’s kunnen jullie zien hoe lief ze zijn hihi.
Ik ben ook erg blij met ons gastgezin, Jitske en ik hebben echt zoveel lol met hen, en ze zijn zo lekker open over alles, en dat zou je niet verwachten bij een christelijk gezin. Als de generator aan is, dan staan er twee tv’s aan de radio staat aan, de koelkast staat aan, de lichten zijn aan, alles is aan! Zo grappig, niet echt zuinig dus, met water ook niet trouwens. Ze hebben een tv voor films en voor gewoon tv kijken. Wij hebben samen met Victoria en Pastor een Ghanese film gekeken, we hebben echt helemaal dubbel gelegen om de Ghanese films hier, het is allemaal heel serieus en dramatisch, en daar wordt ik zo melig van. Waar we vooral om moesten lachen was dat de bloed van de vrouw die dramatisch was neergeschoten paars was, die special effects hier, daar kan Nederland nog een puntje aan zuigen haha. Ook was het gastgezin ervan overtuigt dat wij Europese een puntige neus hebben, omdat we er met een machine aan trekken, nou dat is toch hilarisch, wie heeft dat verhaal nou weer in de wereld geholpen! We hebben met onze geboorte namelijk wel een platte neus, en als we ouder worden is hij op eens puntig, nou hoe dat nou toch komt…
We hebben het uiteraard ook over homoseksualiteit gehad, dat is hier echt uit den boze. De vergelijking van de pastoor was; God heeft ons een mond gegeven om mee te eten, dan gaan we toch niet door onze neus of oren eten, dat is tegen de natuur, net als dat twee mensen van dezelfde sekse met elkaar trouwen, hoe krijg je dan kinderen. Ik heb hem verteld dat het in Nederland gewoon legaal is om te trouwen met dezelfde sekse, hier is dat dus echt illegaal. Ook heb ik gezegd dat ik het vooral belangrijk vind dat de twee mensen die trouwen van elkaar houden, dat is alles dat telt, nou daar waren ze het niet mee eens hoor. Toen wij weg waren hebben ze het er nog een tijdje over gehad, het heeft wel indruk gemaakt geloof ik.
Vrijdag ochtend zijn we vertrokken naar Kumasi met de Trotro. Toen wisten we natuurlijk niet hoe we bij het SYTO kantoor kwamen, waar we met William hadden afgesproken. Een aardige man in de Trotro heeft ons de weg gewezen, en natuurlijk kregen we zijn nummer op de koop toe. Hoeveel nummers Jitske en ik hier al niet hebben gescoord, dat zijn er heel wat! Onze eigen nummer geven we uiteraard niet. Maar goed verder met mijn verhaal, vanaf het SYTO office zijn we eerst naar het Presbyterian Guesthouse verwezen, om te overnachten. eerst konden we daar niet terecht, maar toen de eigenaar zag hoe uitgeput deze twee meisjes waren, heeft hij ons toch maar een kamer gegeven, Joehoe! Eindelijk weer een douche en een wc die doortrekt, wel openbaar, maar toch erg blij mee. Hetguesthouse kosten maar 20 cedi voor twee nachten en twee personen! Daarna gingen we lunchen en met William op fietsen jacht. William is trouwens zo knap, ik denk niet dat ik hier nog een knappere Ghanees tegen ga komen, een beetje jammer dat hij al een Nederlandse vriendin heeft, en mij probeert te koppelen aan zijn vrienden, dat is vooral jammer, want daar zit ik helemaal niet op te wachten. Maar dat moet je dan maar gewoon niet te serieus nemen, en niet op in gaan. Maar we hebben dus twee fietsen gekocht voor 65 cedi per stuk, dat is zo’n 32 euro.
We hebben die dag gezwommen in een heel lux hotel, dat was echt wel ff lekker, en we hebben daar ook gegeten.
Op zaterdag zijn we naar het meer gegaan, Lake Bosomtwi, dat was ook erg lekker en mooi. Maar je kon er geen moment alleen zitten of er kwam al weer iemand met je een praatje maken (voornamelijk jongens, studenten), of ze wilde met je dansen, of zwemmen. Op een gegeven moment hadden we dat echt wel gehad en zijn we weer terug gegaan.
’s Avonds na het eten voelde ik me helemaal niet lekker, had erge maagkrampen, maar de volgende dag voelde ik me weer prima. Zaterdag zouden we uitgaan met William maar dat ging gelukkig niet door, want hij wilde me koppelen.
Zondag ochtend hebben we de fiets opgehaald, want vrijdag hadden we niet genoeg geld. William had zijn vriend Tony voor me meegenomen, echt iets waar je op zit te wachten om 8 uur ’s ochtends, gewoon beleefd blijven. Daarna hebben we de Trotro terug genomen naar Ejura. We waren vanaf daar van plan terug te fietsen met onze nieuwe fietsen naar Homako. wij dus op weg. op een gegeven moment (2 uur later) komen we er achter dat we niet goed fietsen, want we herkende niks meer. Zijn we vanaf Ejura de verkeerde kant op gefietst! hoe dom! toen vroeg ik me toch echt wel af wat doe ik hier, ik hoor hier helemaal niet thuis. Toen hebben we maar weer een taxi terug naar Ejura genomen, en zijn vanaf daar terug gegaan met taxi naar Homako, nou we waren echt helemaal gesloopt! Maar we waren weer thuis. er zijn daar allen maar heuvels, daar is nederland niks bij.
Wat hier ook heel normaal is, is dat de mensen hier zelf bosbranden stichten en dan bij de bosbrand met hun geweer gaan wachten, tot de dieren vluchten, en ze dan afschieten. dat vind ik echt verschrikkelijk!er was er laatst een vlak bij ons.
Ik heb hier nu ook la 3 tropische regenbuien meegemaakt, en het regenseizoen is nog niet begonnen.
Gister zijn we met mams naar Ejura gegaan ik heb mijn jurk opgehaald, en we hebben mams geholpen met inkopen doen. nou dat was het wel, tot volgende week!
hele dikke kus, en veel liefs
-
02 Maart 2010 - 12:44
Juliët:
hi lief!
wat een leuk verhaal weer! en de kinderkes zijn inderdaad heeel cute!
oh en ik vond t super super super om je live te horen :D
heel veel kusjes, love ya -
02 Maart 2010 - 13:05
Sanne Hietbrink:
oow en de foto's dat gaat helaas niet lukken, het internet is niet snel genoeg, en dit schijnt het snelste te zijn helaas! -
02 Maart 2010 - 14:47
Sophie:
wat een schatjes!
het klinkt fantastisch allemaal, je zit duidelijk niet stil.
in tegenstelling tot ik:P
vermaak je, we missen je
(K) -
02 Maart 2010 - 17:52
Yvonne:
En nu gaat William ook nog eens trouwen! Helaas... die knapperd is al bezet :)
Me Kunu!
Nog een fijne tijd in Ghana!
Groetjes -
02 Maart 2010 - 20:54
Simone:
maadwo Sanne
Wat kan jij leuk schrijven!
me do me kunu is misschien een handig zinnetje voor je als je last hebt van opdringerige mannen. Het schijnt te betekenen ik houd van mijn man.Vergis je niet door te zeggen:
me do me yere want dan zeg je dat je houd van je vrouw, wel ik begrijp dat je dan in Ghana de poppen aan het dansen hebt.Wie weet beland jij dan toch wel echt in een neuzen trekmachine. Wel ik heb weer genoten en kijk uit naar je volgende verhaal. -
03 Maart 2010 - 11:54
Bossie:
Zomaar een tip: Mocht je nog naar Akosombo gaan, bezoek dan Sajuna Beach in Atimpoku. Daar verhuren ze kajaks en roeiboten. Je kunt er lui zijn of sporten en er zijn twee zwembaden. O ja, ze hebben er Douwe Egberts koffie en verkopen Nederlandse boeken. -
04 Maart 2010 - 20:32
Larissa:
heee Liefje,
ik vond het echt superlief dat je belde, maar ik was in oostenrijk en dat is echt superduur. en papa was op de achtergrond de hele tijd aan het schreeuwen, weet je hoeveel geld dit kost. dus dat was wel even irrirtant van hem. ik hoorda van pam niet zo goed nieuws over je oma. sterkte daarmee en gecondoleerd liefje. fijn dat je haar nog even gezien heb van te voren. school is echt superleuk, heb een leuke klas en de lessen opozich zijn ook al leuk.
de kindjes op je foto zijn echt lief, ik hoop dat je het naar je zin hebt. ben je al afgevallen hihi;) en je fietsavontuur is typisch Sanne. je bent zo'n schatje. ik mis je op sommige momenten weleens, maar ik weet dat je het daar echt super hebt. veeeel plezier nog liefje
veel kusjes en knuffels -
07 Maart 2010 - 15:00
Merel:
ooh ik ben echt een rund en heb vandaag pas al je verslagen gelezen!
Klinkt allemaal helemaal TOP! Hhaah stiekem best wel grappig dat jullie de verkeerde kant op zijn gefietst! Gek idee dat jij daar al die dingen meemaakt terwijl hier het leventje ook maar gewoon door gaat. Geniet er van!
I lufff joeee! -
07 Maart 2010 - 15:09
Willemijn:
heee lekkert!
merel en ik waren net skeelers halen bij jou thuis (thanks men ;)) en toen dacht ik, nooooooooo ik moet natuurlij kwel de verhaaltjes lezen! Heb alles ff bijgelezen, klinkt superleuk en heel herkenbaar! Heel chill dat je daar met jitske zit, klinkt gezellig! maak er nog wat van hea..!
kussen -
08 Maart 2010 - 00:02
Dirk Detmar:
Hoi Sanne,
De donkere dagen drives op de bridgeclub zijn donkerder dan we hadden verwacht. Het aantal deelnemers is beneden verwachting, misschien was dat anders geweest als jij achter de bar had gestaan. Hahaha, grapje!
Wat een leuke verhalen schrijf je, ik lees ze met plezier en kan het dan ook niet laten om te reageren.
Het lijkt wel vakantie daar in Afrika, je doet leuke dingen en ze wassen voor je. Als ik het goed begrijp word je op handen gedragen wat me overigens niet verwondert. Toen je vertrok had ik zoiets van, die zal het niet makkelijk krijgen daar. Maar nu bekruipt me een gevoel dat je het daar wel makkelijk hebt en dat gun ik je van harte. Alleen dat vroege opstaan, ben je daar al aan gewend?
Nu ga ik je laatste verslag lezen en misschien reageer ik daar ook nog even op.
Hou je haaks,
Je buurman. -
14 Maart 2010 - 16:53
Mariama:
Hallo Sanne,
Je kent me niet maar ik heb even een vraagje. Doe jij dit vrijwilligerswerk via Travel ACctive toevallig. Ik zag de naam van Tina n.l. voorbijkomen.
Vind het trouwens leuk om je verhalen daar te lezen omdat ook ik dit jaar voor 8 weken vrijwilligerswerk ga doen in Ghana. Groetjes en nog heel veel plezier in Ghana -
14 Maart 2010 - 19:59
Sanne:
aan mariama: ik doe het via de nederlandse organisatie Activity International, en de hebben de organisatie SYTO in Ghana -
20 Maart 2010 - 15:10
Joyce:
Hoi lieverd,
Wat geweldig leuk om jouw verslagen te lezen.
Houd je haaks hoor!
Knuffel van mij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
